เมื่อ 200 ปีก่อนตั้งเป็นหมู่บ้านโคกยาง จากการค้นคว้าศึกษาข้อมูลหลายๆด้านและสอบถามผู้สูงอายุหลายท่านและมีหลักฐานที่ปรากฏในปัจจุบันจึงพอสันนิษฐานได้ว่า

          เดิมทีขอมเรืองอำนาจ ได้ใช้พื้นที่บ้านโคกยางเป็นที่ตั้งโรงงานถลุงแร่ อยู่จำนวน 3 โรงโดยนำแร่เหล็กในพื้นที่บ้านโคกยางและสถานที่ใกล้เคียงมาหลอมเป็นศาสตราวุธ และเครื่องมือเครื่องใช้ในการประกอบอาชีพพื้นที่ดังกล่าวถ้าขุดส่งไปในบริเวณหมู่บ้านประมาณ 1-1.50 เมตรจะพบเห็นขี้เถ้าเหล็กหรือเรียกกันว่าขี้เหล็กเป็นก้อนๆเต็มพื้นที่บ้านโคกยาง และขี้เถ้าเหล็กหมดสภาพแล้วหลังจากขอมเสื่อมอำนาจลงและโยกย้ายไปที่อื่นก็ปล่อยให้พื้นที่ดังกล่าวรกร้างว่างเปล่า กลายเป็นป่าทึบอีกหลายร้อยปีและมีต้นยางขึ้นเต็มพื้นที่และในบริเวณข้างเคียง

           ปี พ.ศ. 2306  หลังจากที่ตั้งเป็นเมืองสุรินทร์แล้วก็มีบรรพบุรุษที่โยกย้ายมาตั้งเป็นหมู่บ้านเป็นกลุ่มแรก คือ ตาชัง ยายเป็จ ติดตาม ตางืน ตาสวาย  ยายมนได้ย้ายมาจากบ้านอังกัญโพธิ์ เห็นว่าเป็นทำเลที่เหมาะมีแหล่งน้ำธรรมชาติอยู่ใกล้เคียงจึงตั้งรกรากเป็นหมู่บ้านเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน                                                                          

           การตั้งหมู่บ้านเห็นผลสำคัญ บริเวณหมู่บ้านเป็นเนินสูงและมีต้นยางจำนวนมากขึ้นอยู่ล้อมโดยเฉพาะในบริเวณหมู่บ้านเป็นป่าทึบมีแหล่งน้ำที่ใกล้เคียงเป็นที่อาศัยของสัตว์น้อยใหญ่ทั้งสัตว์บกสัตว์น้ำนานาชนิด การตั้งชื่อหมู่บ้าน  คำว่า “โคก” มาจากที่เนินสูงหรือที่“ดอน” ส่วนคำว่า “ยาง” มาจากต้นยางรวมคำจึงเป็น “โคกยาง” 

          ทิศเหนือ         ติดต่อกับ         ตำบลทมอ  อ.ปราสาท จ.สุรินทร์

          ทิศใต้            ติดต่อกับ         ตำบลกันตวจระมวล อ.ปราสาท จ.สุรินทร์

          ทิศตะวันออก    ติดต่อกับ         ตำบลบ้านไทร อ.ปราสาท จ.สุรินทร์

          ทิศตะวันตก      ติดต่อกับ         ตำบลเชื้อเพลิง   อ.ปราสาท จ.สุรินทร์